¡Una cama granda y balcón privado!

Na weer een nacht niet geweldig te hebben geslapen hak ik de knoop door; ik ga een upgrade aanvragen naar een kamer met een groter en beter bed. Via het secretariaat krijg ik twee kamers te zien die aan mijn wens lijken te voldoen. Kamer 510 wordt mijn nieuwe lokatie, een tweepersoonskamer met zelfs een privé balkon!
Als dit goed bevalt weet ik in ieder geval of het bij een volgende keer loont om ervoor bij te betalen. Ik heb namelijk al het idee dat dit zo leuk is dat ik - het liefst volgend jaar om dezelfde tijd - weer terug wil komen. Het kost me wel 28 euro per dag extra, en daar kun je hier best veel voor doen! ( vol pension kost in deze club bijvoorbeeld maar 17 euro per dag en daarvoor krijg je zelfs twee keer een driegangen maaltijd, eigenlijk teveel dus).
Buiten de deur eet je nog lekkerder en met geheel vrije keuze, maar geef je al gauw 1,5 tot 2 keer zoveel uit.
Ben benieuwd hoe het me komende nacht zal bevallen. Ruimte en licht is in ieder geval al heel aangenaam. Omdat de kamers geen airco hebben lijkt verblijf in de zomermaanden me een stuk minder aangenaam.

Tijdens de lunch klets ik weer eens gezellig met Irma uit een van de meer gevorderdegroepen. Als ze niet in Spanje overwintert, houdt ze een B&B in St.Odilienberg en ze is aangenaam verrast dat ik dat plaatsje ken. Maar nog sterker, zij kent Marian Nijpjes weer. Its a small world after all...

In het zwembad is het overvol door al die scandinavische kinders. Ik vind nog een plekje naast een leuk ogend duits meisje. Als de hele club kennelijk weer naar een les moet blijven we met maar een paar over. Als ik mijn buurmeisje vraag of ze het himderlijk vindt als ik een sigaret rook, is ze even sprakeloos. (Niet dat ze verder een woord zegt hoor! ) Die vraag is haar nog nooit eerder gesteld! En natuurlijk heeft ze dan geen bezwaar, ze wordt kennelijk voor vol aangezien en dat streelt haar. Schattig toch!

Nu al in dik twintig minuten naar het museum gefietst. Hoe minder je je te verbazen hebt over je omgeving, des te hoger de snelheid. Het CAC (Centro de Arte Moderne) wil wedijveren met o.a. de Tate Modern in Londen, maar dat is voor een stad met zo'n 600.000 inwoners natuurlijk een onmogelijke doelstelling. En dan is de toegang nog gratis ook! Het gebouw is eigenlijk één grote hal, met een aantal binnenmuurtjes een beetje ingedeeld. De tijdelijke expositie betreft Vik Munz, eerder van gehoord??.
Het zijn voornamelijk enorme foto's van kunstwerken ( voor een belangrijk deel gemaakt van allerlei soorten afval, of bijvoorbeeld alleen van speelgoedsoldaatjes - precies die plastic soldaatjes waar ik zelf vroeger nog mee gespeeld heb. Ook zijn er foto's van schilderijen met als verf vloeibare chocolade en collages van allerlei tinten grijspapier die van afstand ogen als zwart-wit foto's. Behoorlijk indrukwekkend in afmeting, uitvoering en idee.

http://www.ted.com/talks/vik_muniz_makes_art_with_wire_sugar.html

De stad is rond 20.00 uur behoorlijk druk met voetgangers op weg naar huis. De terrassen zijn maar matig gevuld en zeker nog niet met eters. Het is nog cocktail en tapas tijd, al eindigt het happy hour in de meeste bars alweer om 19.00 uur. Onderweg naar huis eet ik bij Mama Mia een pizza, want in je eentje op zo'n gezellig terras trekt me niet aan op dit moment. Die drempel is s'middags in de zon om een of andere reden veel lager dan s'avonds in het donker. Net of het donker eenzaamheid benadrukt.
Tegenover me zit Sofia Loren, snikkend op haar knieën, in een scene uit La Ciociara'. Ik bestel nog maar eens een Irish coffee ( € 4.34). Opvallend lekkere jazzmuziek de hele tijd op de achtergrond en ondertussen dit verslagje schrijven. Voelt erg huiselijk zo met zo'n geblokt tafelkleedje, eet ook voor het eerst een keer binnen; de temperatuur buiten is vanavond hedaald tot 18 graden.
Gisteravond voor het eerst in de club Hispanico eens een Irish coffee besteld. Omdat de Ierse whiskey op was, mocht ik zelf een Schots alternatief aanwijzen, en - misschien omdat ik net maar eens een keer flink getipt had - werd het een versie met half koffie en half whisky. Room hadden ze echter ook weer niet. Dat kunnen ze bij Mama Mia dan weer beter (foto).