'Bildungsurlaub' y las bicycletas tiernas

Bildungsurlaub
Die Duitsers (in mijn groep ) hebben het toch maar goed voor mekaar, ze zijn bijna allemaal hier op 'bildungsurlaub'; aangenaam bijspijkeren in de tijd en op kosten van de baas of van enige uitkeringsinstantie. Cornelia is vandaag alweer voor het laatst, want die had nog maar een weekje vakantie beschikbaar en kan op haar werk kennelijk niet langer gemist worden. Maar in China kunnen ze er ook wat van: Hanna Jin -de 18 jarige ex-middelbare scholiere - zit hier voor de maximale cursusduur van 36 weken, wat profesora Yolanda aanleiding geeft tot grapjes en meer serieuze kanttekeningen, omdat dat precies overeenkomt met de duur van een zwangerschap. Hanna is de jongste van de groep, Susanna vinden wij allemaal een wel erg jonge interniste met haar 28 jaar, maar zelf vindt ze dat eigenlijk niet want ze heeft al twee jaar praktijkervaring. Gunther vindt mij de oudste maar geeft zelf zijn leeftijd niet prijs. De anderen zitten in leeftijd vooral tussen de 20 en de 40. ( deze detaillering speciaal op verzoek van Willy). Ik troost me, als oudste, met de gedachte dat ik de enige ben die geen 'jefe' heeft, want uit de voorbeeldzinnetjes rond deze zakelijke relatie spreekt meestal weinig plezier.

Krakkemikkige fietsen

Vanmiddag over de nieuwe boulevard helemaal langs de kust gelopen tot voorbij de recent geopende nieuwe haven tot net voorbij het centrum voor het ophalen van de fiets bij Bike2Malaga. Onderweg kom ik een joggende blondine tegen: onze Andrea, de stewardess van Lufthansa, die kennelijk alweer op terugweg is van een rondje stad. Op het strand vorderen ze toch al heel aardig met het opruimen van alle aangespoelde troep en de zee oogt alweer een stuk aantrekkelijker.
Ondanks dat ik enkele weken geleden een zo groot mogelijke fiets op naam gereserveerd heb staat er geen exemplaar voor me klaar. Na een belletje door een van de duitse meisjes die hier werken wordt de naamsticker 'Jean' van een fiets gehaald en mag ik deze meenemen. Na een kort proefrondje merk ik wel dat hij in alle opzichten te klein is om fijn op te kunnen rijden. Wladimir is inmiddels opgetrommeld en heeft als alternatief dat eenTsjechisch stel ieder moment kan terugkomen met een geschikt exemplaar.
Als intermezzo ga ik proberen iets te regelen bij een hotel voor de vrijdag als Willy arriveert. Ik had namelijk al via Booking.com geserveerd, maar kreeg een mail retour dat mijn opgegeven preferentie in dat kamertype niet mogelijk was en dat ik mijn reservering zelf moest aanpassen naar een ander kamertype.
Wijzigen van kamertype betekende echter bij Booking.com: annuleren en een nieuwe reservering maken. Dat deed ik dinsdagavond, maar bij de nieuwe reservering enkele minuten later, bleek dat de prijs inmiddels net eventjes met 20 euro verhoogd was.(€&@¶?!)
Dat vond ik onacceptabel, dus stuurde ik een mail met het verzoek, te leveren voor de prijs van mijn eerste reservering. Daarop kreeg ik verder geen reactie meer, zodat ik gisteren besloot daarover een klacht bij Booking.com te deponeren. Aangezien het hotel in dezelfde wijk lag als de fietsverhuur kon ik er nu mooi even langs. De receptietionist vond het geen fout van hun, zo werkt dat nou eenmaal. Er is volgend weekend een conferentie in de stad en dan loopt de prijs nou eenmaal op.
Ik bevestigen dat ik het ook geen 'fout' van hen vind, maar ook geen faire behandeling en niet netjes dat ze vervolgens op mijn e-mail niet meer reageren en natuurlijk 'en passant' nog even melden dat ik daarover gisteravond bij Booking.com maar een klacht heb gedeponeerd, dus dat ze misschien daarover gebeld of gemaild worden ...
Na enig zoeken in het systeem, en smoezen met de manager wordt het geregeld; ik krijg de kamer voor de oorspronkelijke prijs en keer terug bij de fietsverhuur met de reservering op zak. ( Het gaat natuurlijk niet echt om die 20 euro, maar om fair play, en soms moet je nou eenmaal druk maken om zo'n principe, zeker als dat hotel precies op de beste plek licht voor aankomst vanaf het vliegveld en de trein naar Sevilla de dag erop. :)
Terug bij Wladimir biedt hij me trots een 'nog betere' fiets aan. Na een proefritje wijs ik echter ook die af: de zit is nog steeds te laag - en het zadel zakt ook nog steeds dieper weg - en de versnellingen werken totaal niet. Met in mijn achterhoofd dat via Malaca Instituto ook verhuur werd aangeboden ( waarbij de fiets zelfs gehaald en gebracht zal worden!) zet ik er flink de pas in om op tijd terug te zijn om nog even te kunnen zwemmen en een alternatief te regelen, voordat hier alles plat gaat voor de nationale feestdag. Onderweg koop ik de lokale krant SUR ( ik zie dat er zelfs een Duitse editie van bestaat!) om dezer dagen eens te proberen dar iets van te begrijpen. Een Spaanse film lijkt me ook wel een ervaring, maar dan moet ik eerst de bioscopen zien te vinden. Genoeg uitzoekwerk dus nog.
De receptionist heeft echter direct slecht nieuws voor me: het is 'al' half zeven en het bedrijf zal inmiddels wel gesloten zijn. "Hoezo, ze werken hier na de siesta toch minstens tot 8 uur? " Voorafgaand aan een natiobale feestdag slaan veel medewerkers de middagbreak over en vertrekken zodra de verplichte uren gemaakt zijn. De telefoon wordt inderdaad al niet meer opgenomen... Had ik nou toch maar de mindere fiets genomen, voor een of twee dagentotdat ik een beter alternatief had! Dat was niet de slimste keus dus.
Nu dus voor morgen een ander plan gaan bedenken en hopen dat er op zaterdag alsnog wat geregeld kan worden.
Vanavond echt op spaanse tijd gegeten, d.w.z. Tussen 21.30 en 23.30 met de SUR op het terras. Delen van berichten blijken redelijk te bevatten, maar dan wordt het soms toch weer te moeilijk. Zo is er een 'cadaver, in zee aangetroffen en dan blijkt het om een vermiste persoon, kennelijk meegesleurd door de watermassa's van eind september. Het slechte nieuws is dat er een temperatuursdaling van 5 graden wordt voorspeld vanaf morgen.
Het vinden van informatie over filmtheaters in krant en op internet heeft me nog niet vel opgeleverd. Wel een nieuwe fietsverhuurder gevonden, veel dichterbij, maar ook die zal morgen wel gesloten zijn.
En, speciaal voor Kees, nog geen tijd voor whisky ingeruimd, dus bedankt voor de reminder! Ik zag wel dat de supermarkt - die krantjes zijn trouwens een leerzaam visueel woordenboek - Johnnie Walker red label aanbiedt voor nog geen 13 euro, maar wie doe je daar nog een plezier mee?
Afijn, voor morgen heb ik wel een soort van programma en daarna zien we wel weer verder.

¡Hasta proxima!