De Malaga á Sevilla

Una victoria pequeña

Vrijdagmiddag, om de wachttijd door te brengen een late lunch, ondanks het matige weer op een overdekt terras. Vraag de ober het menu en krijg tegelijk de Spaanse en Engelse versie. Die had me dus weer gelijk door!
Bestellen van de Spaanse kaart lukt wel, al blijft even checken op de Engelse nog wel handig, maar niet absoluut noodzakelijk. Naast me zit een Duits echtpaar. Man met een bierbuik waar je nog niet dood achter gevonden wil worden. Komt er een man met koffer voorbij die in het Engels naar de ingang vraagt van het station voor de trein naar het vliegtuig. Ik geef (helaas) ook gelijk in het Engels antwoord. Vraagt de Duitse buurman daarna of ik van hier ben. Kijk is er toch al iemand die begint te twijfelen!

Willy ophalen van de luchthaven verloopt volgens plan, maar wel met zo' n 20 minuten vertraging. We drinken een glaasje Cava in het hotel, brengen een bliksembezoek aan de expositie van Vik Muniz, en wandelen door het centrum en langs de haven. Bij Kaleido willen ze ons alleen een diner serveren als we verkassen naar het minst gezellige deel van het terras, dus beperken we ons maar tot wat eenvoudiger hapjes. Ook de koffie met 4 minitaartjes blijkt niet meer voorradig. Was voor 3 € een leuke afsluiter geweest. Maar morgenochtend wacht er weer een goed ontbijt, dus eigenlijk allemaal wel beter zo! Volgende keer gaan we toch maar eten bij dat gecombineerde Mexicaans/Indiaas/Grieks restaurant aan de haven waar het zo gezellig druk was.

Op zaterdagochtend is het wederom fris. Volgens de krant is het vandaag ongeveer net zo warm als in Amsterdam, daar is het nu namelijk eventjes warm met zo'n 17 graden. We wandelen door het centrum, via de Mercado (fotos) naar Plaza Merced voor een kop koffie. Daarna nog een stop in Calle Herera Bij Casa Aranda om nog even de vers gebakken churro's met warme chocoladesaus te proeven. Wel lekker als hapje, maar geef mij maar poffertjes ( de chauvinist!).

Een half uur te vroeg bij de trein 'a medio distancia' waar eerst de bagage door de scanner wordt gehaald. Het afgesloten station, de vormgeving van de trein, en d gereserveerde zitplaatsen geven meer het idee dat je gaat vliegen. Nou zo hard gaat die trein helemaal niet en er wordt voortdurend getoeterd ( waar Willy overigens nu rustig doorheen slaapt). Blijkt dat we voortdurend onbewaakte overwegen passeren, vandaar dat overdadige getoeter. Je kunt dus waarschijnlijk voor je rust beter achterin gaan zitten.
Het landschap is afwisselend, eerst vrij dicht bevolkt met vaak huizen en boerderijtjes vlak langs de spoorbaan, nu - over de helft - veel glooiender, meer agrarisch gebaseerd op kennelijk heel grote bedrijven en nauwelijks bewoont.
Geleidelijk aan loopt de buitentemperatuur ook weer op tot 22 graden, dus de vooruitzichten voor Sevilla verbeteren weer.

Met de taxi naar het hostal ( The Cathedral Backpackers Hostal ) kost ons 12 euro. We moeten diverse keren aanbellen voordat er uit de bar onder naast het hostal twee meisjes komen die voor ons opendoen. De kamer is bescheiden en komt uit op een kleine overdekte patio. Wel is er weer gratis Wifi en staat er zelfs een portable computer op onze kamer! We drinken wat op de boulevard,langs de rivier omdat dat een van de weinige nog zonnige plekken is. Jaren terug heb ik hier in februari met Rianne ook geregeld gezeten als we moe van de wandelingen nog wat zon wilden pakken. Rond 7 uur wordt het al snel frisser. We kleden ons wat warmer aan en zoeken via internet een leuke plek om wat te eten. De keuze valt op valt op L'Osteria Oca Giuliva, een Italiaans restaurantje aan de andere kant van de kathedraal dat hoog scoort bij Tripadvisor. Blijkt een prima keuze te zijn!
Na een korte wandeling terug, zijn we blij dat het in onze kamer wat warmer is dan buiten.