El viaje

Na een halve nachtrust in alle vroegte met Transavia vertrokken. Op stoel 1C kun je je benen net lekker in de pantry uitstrekken als je een beetje oplet. Bij aankomst. Was er eerst geen trap beschikbaar en vervolgens nog geen bus. Merk je aan de verontwaardigde reacties " we zijn echt in spanje" gelijk hoe we verwend zijn met optimale planning.
De warmte voel je al gelijk als je de trap afloopt, heerlijk!
De route naar de school met trein en bus gaat al niet zonder verschillende keren te vragen ' el estacion?', en als je dan op het verlaten perron staat terwijl iedereen aan de overkant op de trein wacht, dan moet je toch drie keer alle borden bekijken om ervan overtuigd te raken dat jouw trein over 20 minuten toch echt aan deze kant langskomt. Vrijwel iedereen bleek richting Fuengirola te gaan.
La linea treinta y tres? Malaga Instituto? Het duurt wel een kwartier voordat ik de juiste halte heb gevonden en ervan overtuigd ben dat - hoewel de informatieborden dat suggereren - er op het hele Alameda Principal geen kaartjes worden verkocht, dus gewoon in de bus! Overigens vond ik een halte eerder dan in de instructie stond aangegeven, dus dat scheelde met twee koffers. Helaas de zondagdienstregeling dus maar ongeveer eens per uur een bus. Kun je vast wennen aan een ander tempo.
In dit deel van de stad. Hangt chter wat mist waardoor het wat koeler is. Ik zie onderweg ook geen hond in zee, dat voelt lichtelijk alarmerend.
Ontvangen door een vriendelijke receptionist in Spaans en Engels en verwezen naar mijn kamertje op de 5e: wat sober zoals ik me had voorgesteld, maar met als grote meevaller een eigenbadkamertje met bad(pequeño) en toilet! Tijdens het uitpakken realiseer ik me dat ik me niet kan heugen ooit twee weken op dezelfde plek te hebben verbleven tijdens een reis.
Tussen de bagage blijken allemaal leuke kleine kadotjes te zitten als herinnering aan thuis. Zo nu eens kijken wat de informatie envelop allemaal tevertellen heeft...

Inmiddels het territorium voor de komende twee weken voor het eerst verkend. Water en sap gekocht in een mini-supermarkt van - volgens mij - een Aziatisch stel. De prijs wordt gecommuniceerd door de uitkomst op de rekenmachine te tonen. Zou ze het zelf wel in het Spaans kunnen uitspreken? Dos euro y noventa?
Una caña (spaans toetsenbord gevonden!) op terras en dan op naar het zwembad!
Slechts een paar gasten aanwezig. In de zon nog warm tot 35 graden, het water en de douche zijn echter onder de 20 zo te voelen. Tussen 6 en7 zakt de temperatuur overigens snel naar de 20 graden. Maar het oogt in dit licht allemaal veelbelovend!
Een hapje eten en om 21.00 uur een welkomstpraatje voor de nieuwe cursisten.